در عبور از روزهای پر غبار

بیقرارم بیقرارم بیقرار

کیستم سر در گمی بی پاودست

ناگزیری در گریز از هر چه هست

آشیان گم کرده در بادی چو من

دل کجا گیرد قرارش در چمن

ای دریغا با دل دریایی ام

در کویری از غم و تنهایی ام

دل مرا مرغ اسیری در قفس

بی تکاپو بی تمنا بی نفس

سینه مالامال اندوهی بزرگ

غم درون سینه چون کوهی بزرگ

نقش شادی رفته از یادم همه

آرزوها داده بر بادم همه

می روم با کوله بار خاطرات

سینه ای دارم مزار خاطرات

خاطرات صبحهای جنب و جوش

عصرهای خنده و جوش و خروش

می روم تا خویش را پیدا کنم

آن «من» درویش را پیدا کنم.

 *********************
مثنوی کوله بار خاطرات
از عباس خوش عمل کاشانی
وبلاگ شعله آواز